«ΜΙΑ ΓΟΥΛΙΑ , ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ»
Όπως σε όλα τα παιδιά έτσι και σε μένα από μικρή μου έμαθαν πως από το σταφύλι γίνεται το κρασί. Θεώρησα πως αυτό, μόνο με έναν μαγικό τρόπο μπορεί να πραγματοποιηθεί και αυτή μου η σκέψη τελικά αποδείχτηκε πως δεν απείχε πολύ από την πραγματικότητα. Για την ακρίβεια είναι η πραγματικότητα. Αυτό το διαπίστωσα από την αρχή των σπουδών μου. Είμαι φοιτήτρια επί πτυχίο στην σχολή «Οινολογίας και Τεχνολογίας Ποτών» Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και κάνω τα πρώτα μου βήματα στον οινικό κόσμο, μια επιλογή, όχι τόσο συνειδητή εξαρχής, που όμως τώρα δεν θα άλλαζα με τίποτα.
Κατά την διάρκεια των σπουδών μου γνώρισα καθηγητές αλλά και επαγγελματίες του χώρου που στο βλέμμα τους διέκρινες με ευκολία την λατρεία τους για την οινολογία. Έτσι λοιπόν σιγά, σιγά άρχισα και εγώ να ψάχνω τι κάνει τα μάτια αυτών των ανθρώπων να λάμπουν όταν μιλάνε για το κρασί .
Στο 2ο έτος των σπουδών μου είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω παρέα με τους καθηγητές και τους συμφοιτητές μου στα οινοποιεία της Βορείου Ελλάδος. Η πρώτη μου εμπειρία σε τέτοιους χώρους αλλά και η δυνατότητα που μου δόθηκε να δοκιμάσω κάποια από τα πιο γνωστά ελληνικά κρασιά ήταν για εμένα ένα ακόμη κίνητρο για να ασχοληθώ με αυτό το επάγγελμα. Είδα ένα κόσμο όπου η αυστηρή διαδικασία της παραγωγής μετατρέπεται σε μυσταγωγία, μόνο και μόνο από την αγάπη και τον σεβασμό που αισθάνονται και οφείλουν να αισθάνονται όσοι ασχολούνται με τον οίνο.
Στο 4ο έτος των σπουδών μου είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω σε περιοχές της Γαλλίας (Μπορντό) και της Ισπανίας (Βαρκελώνη) σε κάποια από τα καλυτέρα οινοποιεία παγκοσμίως. Εντυπωσιάστηκα από την οργάνωση και την μεθοδικότητα τους, ήταν μια εμπειρία ζωής που μου δίδαξε πως πάντα πρέπει να προσπαθούμε για το καλύτερο και να εξελισσόμαστε σαν άνθρωποι και σαν επαγγελματίες.
‘’Οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου‘’, τέσσερεις λέξεις που αποτυπώνουν τη διάθεση και το συναίσθημα όποιου έρχεται σε επαφή με την όλη διαδικασία της παραγωγής. Από τα πρώτα σκιρτήματα του αμπελιού στη γη μέχρι την εμφιάλωση και τελικά την γευσιγνωσία.
Εδώ και 4 μήνες κάνω την πρακτική μου στο Κτήμα Στροφιλιά. Εργάζομαι κυρίως στο κομμάτι της παραγωγής και των εργαστηριακών αναλύσεων. Η Στροφιλιά μου έδειξε πως η οινολογία συνδυάζει την τέχνη με την επιστήμη, το μεράκι με την εμπειρία και το πάθος με την φαντασία. Η διαδικασία της οινοποίησης είναι μια διαδρομή που δεν έχει καθορισμένη πορεία, ούτε μόνο τους οινολόγους και τους οινοποιούς για οδηγούς, επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες που συνεχώς μεταβάλλονται. Αυτό από μόνο του κάνει αυτήν την τέχνη ή αλλιώς την επιστήμη τόσο σαγηνευτική στα μάτια μου.
Εκατομμύρια άνθρωποι πάνω στην γη όπως και εγώ έχουμε συνδέσει άμεσα το κρασί με την απόλαυση . Είναι ένα ταξίδι γεύσεων και αρωμάτων που για τον καθένα ξεχωριστά έχει διαφορετικό προορισμό. «Μια γουλιά , χίλιες λέξεις» είναι κάτι που θα μπορούσε αφαιρετικά να περιγράψει τον ορό της γευσιγνωσίας, μια διαδικασία δηλαδή όπου ο δοκιμαστής καλείται να αποδώσει με λέξεις την γεύση και τα αρώματα του κρασιού που δοκιμάζει.
Όσο εμβαθύνω στον χώρο της οινοποιίας τόσο καταλαβαίνω πως η σχολή ήταν για έμενα μια μπουκιά μόνο από το ορεκτικό ενός πλούσιου δείπνου, για να το θέσω πιο οίνο…λογικά ίσως ήταν απλά η πρώτη σταγόνα μιας εξαιρετικής φιάλης κρασιού.
