Στην Ανάβυσσο Αττικής, όπου και η ιστορική της έδρα και το πρώτο της οινοποιείο. Στους γύρω αμπελώνες καλλιεργείται κυρίως το Σαββατιανό, που είναι άψογα προσαρμοσμένο στο Αττικό ξηροθερμικό κλίμα. Τα αμπέλια της περιοχής είναι συνήθως μεγάλης ηλικίας, διαμορφωμένα σε “κύπελλο”, με πολύ μικρές στρεμματικές αποδόσεις και υψηλό ποιητικό δυναμικό, ενώ τα τελευταία 10-15 χρόνια νεότεροι καλλιεργητές πειραματίζονται και με άλλες ποικιλίες. Στον ιδιόκτητο αμπελώνα 35στρ. πλάι στο οινοποιείο, καλλιεργούνται η Μαλαγουζιά και το Ασύρτικο, σε στηριγμένο γραμμικό σύστημα διαμόρφωσης, παρουσιάζοντας πολύ καλή προσαρμογή και τυπικότητα.

Στον Ασπρόκαμπο Νεμέας, όπου και έχει εγκαταστήσει από το 2000 το δεύτερό της οινοποιείο. Οι συνεργαζόμενοι από το 1993 αμπελουργοί, ανήκουν κυρίως στις ορεινές κοινότητες της ζώνης Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης ΝΕΜΕΑ: Ψάρι, Ασπρόκαμπος, Κεφαλάρι, Καστράκι και Μποζικά. Φυσικά επικρατεί η καλλιέργεια του Αγιωργίτικου, αλλά τα τελευταία 20 χρόνια έχουν δοκιμαστεί με μεγάλη επιτυχία και άλλες ελληνικές και διεθνείς ποικιλίες. Τα αμπέλια που έχουν φυτευτεί μετά το 1980, είναι διαμορφωμένα κυρίως σε γραμμικό στηριγμένο σύστημα, με υψηλό βλαστικό τείχος για βελτιωμένη ωρίμανση. Ο τρύγος σε αυτή τη ζώνη, όπου το υψόμετρο ξεκινάει από τα 600μ.και μπορεί να φτάσει και τα 900μ, γίνεται 2 περίπου εβδομάδες μετά την πεδινή Νεμέα και, ανάλογα με την ποικιλία και τις κλιματολογικές συνθήκες της χρονιάς, μπορεί να απλωθεί έως και το πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου. Οι αμπελώνες της εταιρίας στην ορεινή αυτή ζώνη υπερβαίνουν τα 80στρ. σε επτά διαφορετικές περιοχές, με επιπλέον 40στρ. στις πλαγιές της Αρχ. Νεμέας. Οι ποικιλίες που καλλιεργούνται, εκτός του Αγιωργίτικου, περιλαμβάνουν τη Μαλαγουζιά, το Ασύρτικο, το Μοσχάτο και άλλες διεθνείς λευκές και ερυθρές ποικιλίες.

Ο Αχιλλέας Λαμψίδης έκανε εκτεταμένους πειραματισμούς από το 2002 στην Αρχ. Νεμέα, στον Ασπρόκαμπο, και στο Ψάρι, θέλοντας να βρει πρωτίστως λύση στην υπερβολική ζωηρότητα των αμπελιών στη Νεμέα.

Σε περισσότερα από 100στρ. από τους παραπάνω αμπελώνες, εφαρμόζεται πια η διαμόρφωση του βλαστικού τείχους σε σύστημα ΛΥΡΑΣ. Τη λύση αυτή έχουν προτείνει από τη δεκαετία του ’90, ως την ποιοτικά βέλτιστη για τα εύκρατα κλίματα, ο Γάλλος καθηγητής CARBONNEAU, αλλά και ο Αυστραλός SMART.

Η εφαρμογή του συστήματος διαμόρφωσης σε ΛΥΡΑ στην πράξη, έδειξε βέλτιστο έλεγχο της ζωηρότητας των φυτών, με μείωση κατά 50% του μέσου μεγέθους του τσαμπιού, χωρίς αύξηση της συνολικής παραγωγής ανά στρέμμα.

Η προκύπτουσα βελτίωση της βιολογικής ισορροπίας του φυτού, λόγω και της κατά 50% αύξησης τής εκτεθειμένης στον ήλιο επιφάνειας του βλαστικού τείχους ανά κιλό σταφυλιού, έχει αντίστοιχη εξαιρετικά θετική επίδραση και στην ποιότητα των παραγόμενων οίνων. Φυσικά, η υιοθέτηση του συστήματος και σε άλλα αμπελοτόπια, απαιτεί την επιστημονική αξιολόγηση των δεδομένων που η Στροφιλιά διαθέτει και την πειραματική εφαρμογή με επιστημονική καθοδήγηση.