ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ ΕΝΑ ΑΜΠΕΛΙ
Του Γιάννη Λίγκα
Με αφορμή ένα εξαιρετικό άρθρο του κ. Σίμου Γεωργόπουλου και τα κολακευτικά σχόλια της κας Μερόπης Παπαδοπούλου σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, για τον οίνο ΕυΔΑΙΜΩΝ, θυμήθηκα ιστορίες από τη γέννησή του και αποφάσισα να τις μοιραστώ μαζί σας.
Πριν από 10 χρόνια ακριβώς, το 2011, ερωτεύτηκα. Παράφορα. Ένα αμπέλι!! Φιλοξενούσε τρεις διαφορετικές ποικιλίες.
Ο φίλος μου αμπελουργός-οινοποιός ήθελε να με πληρώσει για τις οινολογικές μου υπηρεσίες.
-Βρε, παράτα με, με τα χρήματα, του είπα. Σταφύλι, μου δίνεις; Θα κάνω πειράματα και παράλληλα θα δημιουργήσω ένα εμπορικό προϊόν.
Στην αρχή, τα ’χασε, αλλά τη χάρη μου την έκανε. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να με πληρώνει με σταφύλι και την πειραματική οινοποίηση να την κάνουμε στο οινοποιείο του, στη Νεμέα.
Ξεκίνησε η πρώτη πειραματική οινοποίηση, φθινόπωρο του 2012. Τα δείγματα έρχονταν στο εργαστήριο. Με κάποιο τρόπο έπρεπε να τα αναγνωρίζουμε. Άρα, να τους δώσουμε ένα όνομα (σ.σ. αυτό είναι μία συνήθης διαδικασία για τα καινούργια κρασιά, για αυτό άλλωστε και είμαι νονός σε διάφορα προϊόντα οίνου, άλλα περισσότερο ή λιγότερο γνωστά). Το κοίταζα, το ξανακοίταζα και ξάφνου απευθύνομαι στον πιο στενό μου συνεργάτη:
-Βρε τι «δαίμονας» είναι τούτος; Αλλά… «καλός δαίμονας». Το βρήκα! ΕυΔΑΙΜΩΝ θα το πούμε…
Για κάποιο λόγο, ο όρος Ευδαίμων ήταν πολύ οικείος σε εμένα, με ιδιαίτερα θετική χροιά, αλλά δεν μπορούσα να προσδιορίσω γιατί… Γνώριζα έναν οινολόγο με το επίθετο Ευδαίμων.
-Από κει θα είναι, σκέφτηκα. Αλλά, αν είναι από εκεί, ο οινολόγος μπορεί να έχει κατοχυρώσει το εμπορικό όνομα.
Λίγο αυτή η σκέψη, λίγο η εμμονή μου με τους τύπους, έβαλα όλη την ομάδα μου, αλλά και εξωτερικούς συνεργάτες να ψάχνουν. Όχι, μου λένε, ο όρος είναι ελεύθερος, κρασί με αυτό το όνομα δεν υπάρχει και στο κατοχυρώσαμε. Super τέλεια (sic), σκέφτηκα.
Και έτσι, ο πρώτος ΕυΔΑΙΜΩΝ (εσοδείας 2012) έκανε την εμφάνισή του, τα Χριστούγεννα του 2013. Η πρώτη φιάλη ανοίχθηκε με την πιο στενή μου παρέα στο αγαπημένο μας ταβερνάκι. Η πρώτη αντίδραση ήρθε από αδερφικό μου φίλο:
-Σικυών, εεε; Και μου δείχνει τη φιάλη!
-Τι Σικυών, βρε Βλάση; Ρώτησα με εύλογη απορία.
–Σικυών η «Ευδαίμων»…
Επιτέλους!! Να γιατί ο όρος «Ευδαίμων» ήταν τόσο οικείος και τόσο αγαπητός σε μένα. «Ευδαίμων» ήταν ο επιθετικός προσδιορισμός της Σικυώνας, στην αρχαιότητα. Του τόπου που με φιλοξενεί.
Το κρασί έλαβε εξαιρετικές κριτικές από όσους το δοκίμασαν. Εμπορικά, είχε επιτυχία; Ενδεχομένως. Αλλά και ποιος νοιάζεται; Εδώ μιλάμε για έρωτα…
Κάθε χρονιά έκανα πειραματική οινοποίηση με άλλη ποικιλία του αμπελιού ή με διαφορετικά ζεύγη από τις τρεις ποικιλίες. Andthewinegoeson…
Όταν βρέθηκα στη Στροφιλιά με τη νέα μου ιδιότητα, η ετικέτα πέρασε στη νέα μου αγάπη. Και η διαδικασία των πειραματικών οινοποιήσεων επίσης.
Και κάποιος, θα μπορούσε να αναρωτηθεί:
10 χρόνια Ευδαίμων, 10 χρόνια πειραματικές οινοποιήσεις, κανένα συμπέρασμα βγήκε; Κανένα εμπορικό προϊόν δημιουργήθηκε;
Το Γαλάρι…
Υ.Γ. Τον οίνο ΕυΔΑΙΜΩΝ τον αγαπώ και για έναν ακόμη λόγο. Ο φίλος μου αμπελουργός-οινοποιός με σύστησε με τον Αχιλλέα Λαμψίδη, στις αρχές του 2000.
Ο ΕυΔΑΙΜΩΝ, όμως, έκανε την ουσιαστική γνωριμία του οινολόγου Γιάννη Λ. και του οινοποιού Αχιλλέα Λ. .
Και βρισκόμαστε εδώ σήμερα…
